بررسی تأثیر تجویز پیشگیرانه ی میدازولام بر سردرد، درد عضلانی و تهوع و استفراغ پس از الکتروشوک درمانی و مقایسه ی آن با گروه شاهد

مقدمه: الکتروشوک درمانی (electroconvulsive therapy یا ect) عبارت از تحریک الکتریکی برنامه ریزی شده ی سیستم عصبی مرکزی برای آغاز تشنج است و مانند هر اقدام درمانی، ممکن است عوارضی نظیر سردرد، درد عضلانی، تهوع و استفراغ را به همراه داشته باشد. در بیمارانی که تحت الکتروشوک درمانی هستند، از رژیم های متعدد بیهوشی استفاده می گردد. همچنین، داروهایی نظیر آتروپین، میدازولام و ... برای کاهش عوارض به کار می روند. روش ها: مطالعه بر روی 40 بیمار کاندیدای الکتروشوک درمانی انجام گردید. با استفاده از روش نمونه گیری آسان، بیماران به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. یک گروه مورد دریافت کرد و به گروه دیگر میدازولام داده نشد. 2 نفر از گروه مورد به علت این که تشنج کمتر از 20 ثانیه داشتند، از مطالعه خارج شدند. برای مقایسه ی متغیرها، از آزمون independent t و 2 χ استفاده گردید. یافته ها: از مجموع 38 بیمار تحت مطالعه، 16 نفر مرد (1/42 درصد) و 22 نفر زن (9/57 درصد) بودند. فراوانی بروز عوارض سردرد (001/0 > p)، حالت تهوع (011/0 = p) و درد عضلانی (014/0 = p) به طور معنی داری در گروه شاهد بالاتر از گروه مورد بود. فراوانی بروز عوارض سرفه و لارنگو اسپاسم در دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نداشت (050/0 < p). نتیجه گیری: با وجود این که میدازولام زمان تشنج را کاهش می دهد، اما در اغلب موارد مدت زمان تشنج بیش از 25 ثانیه بوده است؛ از این رو، اثربخشی الکتروشوک درمانی را زیر سؤال نمی برد. استفاده از میدازولام در رژیم دارویی بیهوشی در الکتروشوک درمانی، باعث کاهش سردرد ، درد عضلانی و تهوع می شود.